μέργιζε ἀθρόως ἔσθιε

μέργιζε· ἀθρόως ἔσθιε, Hsch. [full] μέρδει· κωλύει, βλάπτει, and [tense] aor. part. [voice] Pass., μερθεῖσα· στερηθεῖσα, ἀμερθεῖσα, Id.

μάργος Zie COMP

Grammatical information: adj.

Meaning: `mad, furious, greedy' (Od.; on the meaning v. Wilamowitz Eur. Her. v. 1082);

Other forms: Also μόργος ἄπληστος, μοργίας γαστριμαργίας, καὶ ἀκρασίας H. And ἄμαργος; μαρικᾶς κίναιδος H. (but see under the names); ἄβαρκνα λιμός H. which points to *ἄβαρκ-ος. ἄβαρτος ἄπληστος, οἱ δε ἄμαργος H., ἀβαρτία ἀπληστία H. PN Βάργος, Βάργη, Βρόγγος, Βάργασος, Μάργασος. ῎Αβαρτος (Paus. 7, 3, 10).

Compounds: as 1. member e.g. in γαστρί-μαργος `gluttonous' (Pi., Arist., Ph.) with γαστρι-μαργ-ία (Hp., Pl.), - έω (Ph.); here also στόμαργος (Alain Blanc RPh. 70(1996)??).

Derivatives: Μαργίτης m. name of the principal character of a satirical ep. poem (Arist., Plb.; Redard 229 w. the critical notes of Bloch Mus. Helv. 12, 59), - ιτεία f. `fury, madness' (Phld.); μαργότης f. `madness, gluttony, wantonness' (Pl., trag.), - οσύνη `id.' (Anacr., Thgn.; Wyss - συνη 33, Porzig Satzinhalte 225); μαργηέντων λυσσώντων H. Verbs: 1. μαργαίνω `rage, be furious', only pres. (E 882, Democr.); 2. μαργάω, only ptc. pres. μαργῶν, - ῶσα `furious, wanton' (trag., Call.); 3. μαργόομαι, only ptc. μαργούμενος, μεμαργωμένος `id.' (Pi., A.). -- With unclear e-vowel: μέργιζε ἀθρόως ἔσθιε H.

Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]

Etymology: Unexplained. Wrong Prellwitz s. v. and Carnoy Ant. class. 24, 20. - The many variants are typically Pre-Greek (Fur.). Also the form with -ɛ- will be a Pre-Greek variant, Fur. 217 n. 72.

Page in Frisk: 2,175